دريا و من چه قدر شبيهيم گرچه باز
من سخت بيقرارم و او بيقرار نيست
 با او چه خوب مي شود از حال خويش گفت
 دريا كه از اهالي اين روزگارنيست

من به زنِ وجودم افتخار می کنم
 دلم می خواهد زن باشم... یک زن آزاد... یک زن آزاده
من متولد می شوم، رشد می کنم
 تصمیم می گیرم و بالا می روم.
 
 من گیاه و حیوان نیستم. جنس دوم هم نیستم.
 من یک روح متعالی هستم؛ تبلوری از مقدس ترین ها !

 من را با باورهایت تعریف نکن ! بهتر بگویم تحقیر نکن!

ـمن آنطور که خود می پسندم لباس می پوشم

قرمز، زرد، نارنجی ، برای خودم آرایش می کنم گاهی غلیظ
 می رقصم- گاه آرام ، گاه تند،
می خندم بلند بلند بی اعتنابه اینکه بگویند جلف است یا هر چیز دیگر...
 برای خودم آواز می خوانم حتی اگرصدایم بد باشد و فالش بخوانم،
 
 آهنگ میزنم و شاد ترین آهنگ ها را گوش می دهم،
مسافرت میروم حتی تنهای تنها ...

.حرف می زنم، یاوه می گویم و گاهی شعر،
  اشک می ریزم! من عشق می ورزم......ـمن می اندیشم...
 
من نظرم را ابراز می کنم حتی اگر بی ادبانه باشد و مخالف میل تو،
 فریاد می کشم و اگر عصبانی شوم دعوا می کنم...
  حتی اگر تمام این ها باآنچه تو از مفهوم یک زن خوب
در ذهن داری مغایر باشد.
زن من یک موجود مقدس است؛
نه از آن ها که تو در گنجه می گذاریشان یا در پستوقایم می کنی
 
تا مبادا چشم کسی به آن بیفتد.
نه بدنش و نه روحش رانمی فروشد،حتی اگر گران بخرند.
  او هر دو را هر وقت دوست داشته باشد هدیه می دهد؛
 
به هرکه بخواهد، هر جا
 زن من یک موجود آزاد است.
 اما به هرزه نمی رود.
 نه برای خاطر تو یا حرف دیگری؛
به احترام ارزش و شأن خودش.
 با دوستانش، زن و مرد، هر جایی بخواهد می رود،
 حتی به جهنم!
زن من یک موجود مستقل است.
نه به دنبال تکیه گاه می گردد که آویزش شود،
 نه صندلی که رویش خستگی در کند
 و نه نردبان که از آن بالا برود.
زن من به دنبال یک همسفر است،
 یک همراه، شانه به شانه.
 گاه من تکیه گاه باشم گاه او.
 گاه من نردبان باشم ،
 گاه او.
 مهر بورزد و مهر دریافت کند.
زن من کارگر بی مزد خانه نیست
 که تمام وجودش بوی قورمه سبزی بدهد
و دست هایش همیشه بوی پیاز داغ؛
 که بزرگترین هنرش گلدوزی کردن و دمکنی دوختن باشد.
 روزهابشوید و بساید
 و عصرها جوراب ها و زیر پوش های شوهرش را وصله کندـ
زن من این ها نیست که حتی اگر تو به آن بگویی کد بانو!!!!
در خانه ی زن من کسی گرسنه نیست ،
بچه ها بوی جیش نمی دهند،
 لباس ها کثیف نیستند و همیشه بوی عطر غذا جریان دارد؛
 اگر عشق باشد، اگر زندگی باشد!
زن من یک موجود سنگیِ بی احساس و بی مسئولیت هم نیست؛
 ظرافتش، محبتش، هنرش،فداکاریش ، شهوتش و احساسش را آنگونه
که بخواهد خرج می کند؛ برای آنهایی که لایق آن هستند.ـ
زن من تا جایی که بخواهد تحصیل می کند، کارمی کند،
در اجتماع فعال است و برای ارتقاء خویش تلاش می کند.
 نه مانع دیگران می شود و نه اجازه می دهد دیگران اورا از حرکت بازدارند.
گاهی برای همراهی سرعتش را کم می کند
 اما از حرکت باز نمیایستد.
دستانش پر حرارتند و روحش پر شور؛
من یک زنم ...
 نه جنس دوم...
 نه یک موجود تابع...
 نه یک ضعیفه ...
نه یک تابلوی نقاشی شده،
 نه یک عروسک متحرک برای چشم چرانی،
نه یک کارگر بی مزد تمام وقت،
نه یک دستگاه جوجه کشی.
من سعی می کنم آنگونه که می اندیشم باشم ،
 بی آنکه دیگری را بیازارم...
 فرای تمام تصورات کور،
هنجارهای ناهنجار، تقدسات نامقدس!
باور داشته باش من هم اگر بخواهم می توانم خیانت کنم،
 بی تفاوت و بی احساس باشم،
 بی ادب و شنیع باشم،
 بی مبالات و کثیف باشم.
 اگر نبوده ام و نیستم ،
نخواسته ام و نمی خواهم.ـ
آری؛ زن من عشق می خواهد و عشق می ورزد،
 احترام می خواهد و احترام می کند.
من به زن وجودم افتخار می کنم،
 هر روز و هر لحظه ...
 من به تمام زنان آزاده وسربلند دنیا افتخار می کنم
 و به تمام مردانی که یک زن را اینگونه می بینند
 و تحسین می کنند
آری؛ زن من عشق می خواهد و عشق می ورزد،
احترام می خواهد و احترام می کند

گاهی آنقد دلم از دنیا سیر میشود که میخواهم..
تا سقف آسمان پرواز کنم و رویش دراز بکشم..
آرام و آسوده…
مثل ماهی حوضمان که چند روز است روی آب دراز کشیده

دارم منفجر میشم از این زندگی سگی
همه چیز پوچ و بی هدفه
همه چیز لعنت شده است
همه چیز به ادم دهن کجی میکنه
لعنت به این عمر که تموم نمیشه
لعنت به روزی که زاده شدم
لعنت به همه چیز و همه کس
لعنت به این سایه ی شوم بی پایان زندگی من.
پ.ن:محکوم به زندگی

پنجره های این خانه

تاریکی را قاب گرفته اند بر دیوار !!

هر چی میرم جلوتر وضعیت بدتر میشه همیشه منتظر یه اتفاق خوبم یه چیزی که بهم زندگیه نداشتمو پس بده ،هیچوقت مثل یه آدم عادی زندگی نکردم مطمئنم زندگی هم نخواهم کرد دوست ندارم برای رسیدن به آرزوهام نا امید شم اینو می نویسم که هیچوقت یادم نره چه روزای سختی رو دارم پشت سر میذارم یادم نره که چقدر دلتنگم چقدر خستم! دوست دارم برای همیشه از اینجا برم یه روز میرم ،میرمو هیچوقت برنمیگردم اینو به خودم قول میدم من هیچوقت مث آدمای اطرافم زندگی نمیکنم میرمو به اون چیری که دلم بخواد میرسم ... چقدر راه نرفته دارم ! حتی کلمه رفتن هم یه آرامش عمیق بهم میده(من متعلق به این اینجا و این آدما نیستم)