این روزها چترت را همراه داشته باش؛ پر از بغضند...خیس می شوی...
قاصدک های اطرافت را می گویم!
.
.
.
بهانه هایم را برایت فوت کرده ام..
 
گوش ِشان می کنی؟
 
قاصدک های اطرافت را می گویم : "دلش که تنگ می شود بهانه گیر می شود!"

آری : دلم که تنگ می شود بهانه گیر می شوم...

نه بهار با هیچ اردیبهشتی , نه تابستان با هیچ شهریوری , ونه زمستان با هیچ اسفندی , اندازه پـایـیز به مذاق خیـابـانها خــــوش نیـامــد , پـائیز مــهری داشـت کـه بـــَر دل هـر خیـابان مـی نشست ...

جمله جمله نه! واژه واژه تورا / ای سفر کرده گفتگو کردیم

کوچه کوچه نه! خانه خانه تورا / سالیانی ست جستجو کردیم

سوره سوره نه! آیه آیه تو را / در مناجات آرزو کردیم

جمعه جمعه نه! لحظه لحظه تو را / ندبه کردیم و های و هو کردیم . . .

.

آقا اجازه خسته ام از این همه فریب /  از های و هوی مردم این شهر نا نجیب

آقا اجازه پنجره ها سنگ گشته اند / دیوارهای سنگی از کوچه بی نصیب

آقا اجازه باز به من طعنه می زنند / عاشق ندیده های پر از نفرت رقیب

«شیرین»ی وجود مرا «تلخ» می کنند / «فرهاد»های کینه پرست پر از فریب . . .

خسته شدم می خواهم در آغوش گرمت آرام گیرم.خسته شدم بس که از سرما لرزیدم...
بس که این کوره راه ترس آور زندگی را هراسان پیمودم زخم پاهایم به من میخندد...
خسته شدم بس که تنها دویدم...
اشک گونه هایم را پاک کن و بر پیشانیم بوسه بزن...
می خواهم با تو گریه کنم ...
خسته شدم بس که...
تنها گریه کردم...
می خواهم دستهایم را به گردنت بیاویزم و شانه هایت را ببوسم...
خسته شدم بس که تنها ایستادم

به دنبال خدا نگرد در بیابان های خالی از انسان نیست

به دنبالش نگرد

خدا در جاده های تنهای بی انتها نیست

به دنبالش نگرد

خدا در نگاه منتظر کسی ست که به دنبال خبری از توست

خدا در قلبی ست که برای تو می تپد

خدا در لبخندی ست که با نگاه مهربان تو جانی دوباره می گیرد

تو را هيچگاه نمي توانم اززندگي ام پاک کنم چون تو پاک هستي مي توانم تو را خط خطي کنم که آن وقت در زندان خط هايم براي هميشه ماندگار ميشوي و وقتي که نيستي بي رنگي روزهايم را با مداد رنگي هاي يادت رنگ مي زنم

براش بنويس دوستت دارم آخه مي دوني آدما گاهي اوقات خيلي زود حرفاشونو از ياد مي برن ولي يه نوشته , به اين سادگيا پاک شدني نيست . گرچه پاره کردن يک کاغذ از شکستن يک قلب هم ساده تره ولي تو بنويس .. تو ... بنويس

دستانم گرمی دستانت را می خواهد پس دستانم را به تو میدهم
قلبم تپش قلبت را می خواهد پس قلبم را به تو میدهم
چشمانم نگاه زیبایت را می خواهد پس نگاهم از آن توست
عشقم تمامی لحظات تو را می خواهند وبرای با تو بودن دلتنگی میکنند
دل من همانند آسمان ابری از دوری تو ابری است
درخشش چشمانم همانند خورشید درخشان انتظار چشمانت را می کشند
پس بدان اگر پروانه سوختن شمع را فراموش کند من هرگزفراموشت نخواهم کرد.
عاشـــــــقـــــــــانـــــــه دوســــــتت خواهــــــــــم داشـــــــــــت.

  ‌

نمیشه که تو باشی من و من عاشقت نباشیم
فاصله را معنا کن با کتابی که زبانش آمدن است …
دست بر دیوار سیمانی بکش لمس قلب من به همین آسانی است …
بیراهه ای که به کوچه ی عشق می رسید اشتباه نبود راه را اشتباه آمده بودم پشیمان نیستم!
راهنما شده ام …. ‌

بی تو بودن را معنا می کنم با تنهایی و آسمان گرفته

آسمان پر باران چشم هایم

بی تو بودن را معنا می کنم با شمع , با سوزش ناگریز شمعی بی پروانه

بی تو بودن را چگونه میتوان تفسیر کرد

وقتی که بی تو بودن خیلی دشوار است ؟

یکی از آرزوهای من سنگاپوره

بوی پاییز می آیـــد
بوی دلتنگــ ـی های بیشتــــر...
بوی دلسردی
بوی رویــاهای ندیده
بوی تـــــو،
بوی مــــــن؛
بوی عشق...
مستی های پنهان
بوی باران 

بوی خواستـــن و نتوانستــ ــن
بوی رفتن می آید،
بوی رفتــــن می آمد،
بوی ماضی هایـــی که هیچوقتــــــ حال نشــد
و همیشــه استمـــراری بــود!
بوی آرزو، بوی تنـهایی!!

خندیدن خوب است...

قهقهه عالی است...

گریستن آدم را آرام میکند...

اما...

لعنت بر بغض..

گاهی وقتا دلم میخواد یکی ازم اجازه بخواد
که بیاد تو تنهاییم …. و من اجازه ندم !
و اون بی تفاوت به مخالفتم بیاد تو و آروم بغلم کنه و بگه
مگه من مردم که تنها بمونی … !

بی انصاف با کدام لالایی وجدانت را خوابانده ای
که اینچنین بیخیال ما شدی . . .

هیچکس با من نیست !… مانده ام تا به چه اندیشه کنم… مانده ام در باران تنهایی… درباران میخوانم… چه غریبانه شبی ست… شب باراني من!…

خـــدا مــــرا از بهشــــت راند و از زمیـــن ترســـاند ... شمــا مـــرا از زمین راندید و از خـــدا ترساندید هـــم اکنون در کنار شیـــــطان آرامیده ام ! نه مـــــرا از خود می راند و نه از خود ، می ترســــــاند ...

هوای پاییز زوزه ی کلاغان وحشی در مسیر باد به گمانم خبرهای خوشی در راه است ! هوا بوی سیب می دهد

در زندگی برای هرآدمی!ازیک روز...ازیک جا...ازیک نفر...به بعد...!دیگر هیچ چیز مثل قبل نیست!نه روزها...نه رنگها...نه خیابان ها...همه چیز میشود:دلتنگی

باز هـــــــم شب شـــــــــد.... و من هنوز بی عشــــــــق تــــــــــــو از تمام رویاها دلگیرم... امشب در انتظار یک "شب به خیـــــــــــر" تا صبح بیدار خواهم ماند اما تو چشماهای زیبایت را به رویاها بسپــــــــار

رنگ آرزوهایم این روزها خیلی پریده تو اگر دستت به آسمانش رسید چند تکه ابر نقاشی کن تا دل من به ابرها خوش باشد... !

خود را در آغوش بگیر و بخواب ! هیچ کس آشفتگی ات را شانه نخواهد زد ! این جمع ، پر ازتنهاییست

بگذار نوازش انگشتانت سیمهای زندگیم را به صدا درآورد ونغمه ای بسازد که هم از آن توست و هم از آن من.....

اینــ ـجا زنـــ ــــــــــی در انتــ ـظارتـــــ نیســـت.... هیاهـــ ــوی نبـــــــ ــودنــــتــــ از مــــــ ــن مـــــــ ـــــرد ســاخـــتـــــــــــــ.....

خستـــه شــدم از بس آرزو کـردم و ديـگـران به آن رسيـدنـد... !

گـاه دلـم میـگیـرد .. گـاه زنـدگی سخـت میــشود .. گــاه تنهــا ..تنهـایی آرامــش مـی آورد .. گــاه گذشته اذیــتم میـکنـد .. این " گاه" هـا گهـگاه تمــام روز و شـب من میـشونـد .. آنـوقت بغــض راه گلویم را میـگیرد..! "درسـت مثل همین روزها"

حاصل سبز ترین باور من ،برگ زردیست که از لای ورق های دلم میریزد..... مانده ام سخت غریب ..... دیگر از سبزترین خاطره ها میترسم... . . . .