نباشی دلم که هیچ
تمام دنیا
تنگ می شود...

پاییز بهانه بود !
برگ ها پشتِ پایت
خودکشی دسته جمعی کردند !
.
.
بعد از تو
...تنها سرگرمی ام
له کردن برگ هاست ...

تنهاییم را گذاشتم به حساب مهربانیم!!
تا دلم ارام شد!!

از پاورچینی اشکهایم
که بهانه ات را میگیرند
بوی دلتنگی می آید
می ترسم عاشقم کرده باشی..!

می ترسم از خودم , از خودی که رامــش کرده ام
آرام شده است .. آسه میرود .. آسه می آید
می ترسم از روز انفجار
روزی که از تمام اعتبارها بگذرم
خودم را جدی بگیرم و جاده را
آنقدر خیالم از رفتنی بودنم راحت باشد
که به آبروی جا مانده از خودم هم رحم نکنم ...
میترسم از شب های آرامم ... می ترسم
از این همه که نیستم .. می ترسم از آن روی خودم
که سگ نیست اما بالا که بیاید , به هیچ سکوتی قناعت نمی کند

خدایا
مــــیــخــــواهــــم یـــک تــــکــــه آســــمـــــان کــــلــــنـــگــــی بــــخـــــرم . . .دیــــــگـــــر زمــــیــنـــت بــــــوی زنــــــدگــــی

نـــمــــی دهـــــد . . .

كار خير

يعني

لب هايت را

تمام باز كني

تا من ،

دهانِ تمامِ

استخاره ها را

ببندم ...!

کاش میشد یک بار در زندگی

فقط

۱

بار

مرا درکم کنی؟

نمی دانم با چه زبانی بگویم

یا بلد نیستم بگویم

فرقی ندارد

بدان من دوست دارم

برای رسیدن به تو راه آسانی را طی نکرده ام

بهای تو را به هیچ چیز عوض نمی کنم

اما مرا اینگونه باور کمی سرد و کمی گرمم

کمی عاشق کمی دلسرد

کمی غمگین کمی شادم

مرا اینگونه باور کن
 

زبانم را مهر سکوت و خاموشی بسته

چشمهای دیگر حتی خودمم را هم نمی تواند ببیند

نمی دانم راه می روم یا بی راهه

اما همین برایم بس است که قدمهایم هنوز رمقی دارند

چقدر سرد و تاریک است

چقدر بی روح

زندگی واقعا چیست و از ما چه می خواهد

جوابی برای این سوال هنوز نیافته ام؟؟؟؟؟

اگر سرت رو روی سینه ام بگذاری
هیچ صدایی نخواهی شنید …
قلبِ من طاقت این همه خوشبختی رو نداره !

بعد از مدت ها دیدمش !!! دستامو گرفت و گفت: چقدر دستات تغییر کردن... خودمو کنترل کردم وفقط لبخندی زدم.... تو دلم گریه کردمو دم گوشش گفتم: ... ......بی معرفت!!! دستای من تغییر نکرده... دستات به دستای اون عادت کرده..

با تو بوده ام ، همیشه و در همه جا
با تو نفس کشیده ام ، با چشمان تو دیده ام
مرا از تو گریزی نیست
چنانکه جسم را از روح و زمین را از آسمان و درخت را از آفتاب
تو دلیل من برای حیات بودی و هستی
و چنان با این دلیل زیسته ام که باور کرده ام
علت بودن من تو هستی
پاسخ من به آغاز و پایان زندگی این است
« همیشه با تو »

خیال بوسه ای که اینجا
جا گذاشتی اش ،
بر لبانم سنگینی می کند …
به خاک می افتم در مقابلت
فکر می کنی چیز دیگری هم
برای باختن دارم هنوز ؟

دنبال وجهی می گردم
که

تمثیل

امشب خیلی دلم گرفته بود نمیدونستم چیکار کنم... حرفامو تو وبلاگ نوشتم تا یه کم خالی شم

حتي اگر قرار باشد

                 شبي بي چراغ، در حسرت يافتنت

       تمام پس كوچه ها را

                  زير باران، قدم بزنم.

باشد

                 شبي بي چراغ، در حسرت يافتنت

       تمام پس كوچه ها را

                  زير باران، قدم بزنم.

باد

یادِ مادر بزرگ را

می وزاند بر من!

هوا دوباره

هوای گریستن است ...

میان همین رفتنت
 
میان گاه‌گاه ِ آمدنت
 
دنیا ،
 
همین حوالی ِ دلگیر است!

فردا

با عطری که دوست دارم

به باد بپیچ.

میخواهم قرنی را از یاد ببرم!

من و شب

جاده را پشت‌سر گذاشتیم...

در انتهای راه،

شب خورشید را به آغوش كشید

من جای خالی تو را!!

خدایــــــــــــــــــا ...

 به حد کافی خیال بافتم !..

 و تنم کردم ..

 یه کم واقعیت شیرین ..

 لطفاً ..

دستی به دست هایم می کشم

باز از نو جوانه می کارم

من برای باختن نیامده ام

نگاه آسمان لبریز از فانوس هاست...

تو از همانهایی

که وقتی به پشت بام می آیی

حواس ماه را پرت می کنی..

از همان هایی

که باران دوستت دارد

ودریا تو را همیشه بخاطر خودش

تشنه نگاه میدارد...

سیرم نه از عصاره ی زندگی

از زخم هایی که از تنم لیسیدم....

خسته ام از آدمک بودن

از این بال و پر در آوردن و پر نزدن پوسیدم...!

تو کیستی؟ که سفر کردن از هوایت را

نمیتوانم حتی به بالهای خیال...!

آسمانی شده ام که می غرد و نمی بارد ...!

ناتمام می خواهمت...

این روزها آنقدر با خودم به مشکل خورده‌ام
که یکریز از خودم
پشت خودم حرف می‌زنم!
...
آنقدر به مشکل خورده‌ام
که می‌خواهم به تمام موریانه‌های شهر رشوه دهم
تا این حافظه‌ی لعنتی‌ام را بجوند!
که شاید خالی شوم از این همه درد ...

نگران تنهایی من نباش
رو به راهم ؛
رو به راهی که رفته ای
رو به راهی که مانده ام . . .

روزها ،
با همان شال پائیزی
سرگرم میشوم

و شبها ،
کنار دلواپسی های فردا
دراز میکشم

روزها ،
دلم را به دوش میکشم وُ
شبها ،
دلم مرا

نیستی ...

صدایم به آهنگ مویه های گنگ می ماند

در انزوای عزلت بی ستارگی!

ببین! بی تو ...

پیام آور تمام آیینه های شکسته ام!